Ludzie, ludzie, wy nie wiecie, Że jest szczęście na tym świecie: Patrzeć w niebo, gonić okiem Za gwiazdeczką, za obłokiem, Słuchać pieśni, którą śpiewa Naszej duszy duch przyrody, W głosie ptasząt, w dźwięku wody, W szeleszczących listkach drzewa; I nawzajem wysnuć z siebie Pieśń piękniejszą, pieśń marzenia, O aniołach i o niebie I w szlachetne uderzenia Wybić wszystkie serca bicia, I żyć pełnią swego życia, Ludzie, ludzie, czyż nie wiecie, Że to szczęście jest na świecie!